از ابن عباس نقل شده که: گروهی از بزرگان شیعیان اهل کوفه از امیرالمومنین علیه السلام درخواست کردند که بعضی از عجائب اسرار خداوند را به ایشان نشان دهد. حضرت فرمودند: شما توانایی دیدن یکی را هم ندارید و کافر می شوید. گفتند ما تردید نداریم که شما دارای اسرار می باشی . پس حضرت هفتاد نفر از ایشان را انتخاب نمود و به خارج از کوفه رهسپار شد. سپس دو رکعت نماز خواند و چند کلامی سخن گفت و فرمود: بنگرید پس درختان و میوه هایی را دیدند تا اینکه برایشان آشکار شدکه آنها بهشت و دوزخ
است. آنگاه یکی از بهترین آنها گفت: این سحری آشکار است و بازگشتند در حالی که غیر ازدو نفر همگی کافر شده بودند. پس از آن، حضرت به یکی از دو نفر فرمودند: شنیدی دوستانت چه گفتند؟ به خدا قسم این سحر نیست و من ساحر نیستم ولکن علم خدا و رسول خداست
که به من عطا شده. چنانچه مرا انکار کنید رسول خدا را انکار کرده اید سپس به مسجد باز گشتند و برای آنها طلب آمرزش نمودند. همین که دعا نمودند ریگهای
مسجد دُرّ و یاقوت گردید با دیدن آنها یکی از دو نفر کافر شد و دیگری بر ایمانش
ثابت می ماند.

منبع:مشارق انوار الیقین: 82 ؛ بحارالانوار: 41/259 ؛ مدینة المعاجز : 2/47 ، ح 394